The Dhammapada – ධම්මපදය – යමකවග්ගය – 02
බුදුරජාණන් වහන්සේගේ මහා පරිණිර්වානයෙන් අනතුරුව තෙමසක් ඇවෑමෙන් රජගහනුවර ගිජුකුළු පව්ව පාමුළ දී පළමු ධර්ම සංගායනාව පැවැත්විණි. මහා කාශ්‍යප මහරහතුන් වහන්සේගේ ප්‍රධානත්වයෙන් යුතු පන්සිය නමක් වූ සංගීතිකාරක මහරහතන් වහන්සේලා දේශිත ශ්‍රී සද්ධර්මය පිටක තුනකට බෙදන ලදී. එනම් සූත්‍ර, විනය සහ අභිධම්ම වශයෙනි. මෙහිදී සූත්‍ර පිටකයට ග්‍රන්ථ 5ක් ඇතුලත් විය. දීඝ නිකාය, මජ්ජිම නිකාය, අංගුත්තර නිකාය, සංයුක්ත නිකාය, ඛුද්දක නිකාය යනුවෙනි. මෙහිදී ඛුද්දක නිකායට පොත් 15ක් ඇතුළත් වූ අතර ධම්මපදය ඉන් එකකි.
Chapter 1 – Yamakawagga
“Manopubbaṅgamā dhammā, manoseṭṭhā manomayā;
Manasā ce pasannena bhāsati vā karoti vā,
Tato naṁ sukhamanveti chāyā va anapāyinī.”
“Mind precedes phenomena; mind is their chief; they are mind-made. If with a serene mind one speaks or acts, Happiness follows like a shadow that never departs.”
මානොපුබ්බඟමා ධම්මා, මානොසෙට්ඨා මානොමයා;
මානසා චෙ පසන්නෙන භාසති වා කරොති වා,
තතො නං සුඛමන්වෙති ඛායා ව අනපායිනී.
“මානසය ප්‍රමුඛ කාරණයයි; ධර්මයෝ මානසයේ ප්‍රධානයි; ඒවා මානස නිර්මාණ. යමෙක් ප්‍රසාදවත් (පිරිසිදු) සිතින් කථා කරයි හෝ ක්‍රියා කරයි නම්, සුඛය ඔහු හඹා යයි නොවෙන වියළිසෙවලමුවෙන් (සෙවල සැලෙමි) සෙවණැල්ලක් සේ.”
